Rivaille-Opowiadanie konkursowe

Niektórzy powiadają, że tajemnicze światełka są tworem Bogów którzy pragnęli dać coś od siebie swoim wyznawcom. Inni mówią, iż są one pamiątką po naszej przodkini Ramzie. Jednak według legendy w którą ja najbardziej wierzę są to odłamki Chaosu. Podobno kiedyś lśniły na niebie jako jedne z najjaśniejszych gwiazd. Oddawano im cześć i wpatrywano się w nie godzinami, nie przesypiając przez to nocy. To właśnie w ich blasku narodziły się najpotężniejsze dzieci Ramzy, pierwszej wilczycy którą stworzył Chaos. Wilczyca dzielnie broniąc dobra i harmonii zasłużyła sobie na podziw gwiazd. Najjaśniejsze z nich oddały jej swoją moc, w tym także srebrną łunę. Spadły na ziemię oddając jej władzę nad gwiazdami oraz nocnym niebem. Początkowo szczęśliwe podjętą przez nie decyzją tańczyły wśród drzew i wysokich traw. Życie na ziemi napawało je wielkim szczęściem.
Jednak wszystko co dobre kiedyś się kończy. Ciemność zaczęła przesłaniać ich blask, odbierając im siły. Negatywna aura toczyła się jak choroba odbierając im światło. Powoli wilki zaczęły myśleć tak samo jak ludzie, światełka stały się prostymi owadami. Nie zostało im nic jak pogodzić się ze swym losem i czekać na koniec. Ostatni raz wspomniały życie na nocnym niebie pośród gwiazd, zatańczyły pośród drzew śpiewając do swych pobratymców. Ich pieśń została zaniesiona do Gwiazdy Porannej którą stała się Ramza. Smutek którym była ona przepełniona udzielił się jej. Zaczęło dręczyć ją sumienie, posiadała ich moc i cieszyła się tym jednak nie myślała co się dzieje z jej wybawcami. Zapomniała o nich i pewnie by już ich sobie nie przypomniała gdyby nie ostatnia, pożeganlna pieśń. Ten pierwszy, jedyny i ostatni raz zstąpiła na ziemię. Oddała im część światła tak jak one to zrobiły. Inne gwiazdy wzruszone gestem Gwiazdy Porannej podzieliły się z nimi zdolnością spełniania życzeń.
Światełka zostały uratowana, swoją wdzięczność gwiazdom okazują tańcząc co noc pod gołym niebem.
Nam zaś dają szansę spełnienia jednego życzenia, mimo iż my także o nich zapomnieliśmy ukazują się nam. Nie mają niczego za złe. Dzięki nim powstawała nasza wataha, dzięki nim widzimy światło nawet w najgłębszych ciemnościach.