Obudziłam się wraz ze wschodem słońca. Przyjemne promienie oświetlały mój pyszczek. Czułam się 100 razy lepiej niż wczoraj. Już prawie nie czułam bólu, mogłam ruszać łapą, ale bałam się wstać. Nie chciałam sobie zrobić czegoś przez przypadek. Myślałam nad wczorajszymi wydarzeniami: wyścig w towarzystwie Gallarda, mój wypadek, jego zachowanie.. Był taki opiekuńczy i taki… nie umiem tego opisać w słowach. Miałam wrażenie, że zakochałam się naprawdę. Byłam szczęśliwa, ale bałam się, że Gallardo nie odwzajemni moich uczuć. Przez jakiś czas myślałam co mu powiem jak go zobaczę: podziękuję, a może powiem mu że mi się podoba. Eh to by była dopiero wpadka. Znam go tak krótko a powiedziałabym mu co czuję. Leżałam i marzyłam jeszcze przez chwilę, ale usnęłam.
Obudziłam się przed południem. Obok mojego posłania leżał posiłek. Z wielką chęcią zjadłam go. Zastanawiałam się czy mogę wstać i pochodzić trochę, ale wolałam poczekać, aż Meredith przyjdzie i wszystko mi powie. Ułożyłam się wygodnie i czekałam kiedy zobaczyłam Gallarda.
Basior przyszedł z wielkim bukietem kwiatów. Poczułam się jak księżniczka. Od razu uśmiechnęłam się. Chciałam rzucić mu się na szyję i za wszystko podziękować jednak trochę bałam się.
- Cieszę się że cię widzę. – Basior uśmiechną się i chciał mi coś jeszcze powiedzieć, ale przerwałam mu.
- Ja cieszę się bardziej, od wschodu słońca czekałam żeby się z tobą zobaczyć. – powiedziała bardzo podekscytowana.
- Przepraszam cię za wszystko. – powiedział Gallardo ze smutkiem spuszczając łeb.
- Za co ty mnie przepraszasz??!! – zapytałam ze zdziwieniem
- Powinienem był bardziej uważać wtedy nic by się nie stało….
- Nie masz za co mnie przepraszać, cieszę się że tutaj ze mną jesteś. – zarumieniłam się
Basior uśmiechnął się, położył kwiaty obok, podszedł do mnie i POCAŁOWAŁ mnie. Byłam w szoku. Nie wiedziałam co powiedzieć. Byłam szczęśliwa a zarazem przestraszona, ale był to najlepszy moment mojego życia.
<<Gallardo?^^ Kochanie co z tym zrobimy?>>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz