- Piękne miejsce, ale szybko nacieszyć oko takim widokiem - jeszcze raz
spojrzałem na krajobraz wodospadów i przekręciłem się na pięcie.
- Noo, dobrze, to do Shinrin!- podskoczyła wystawiając przednią prawą łapę ku górze i z wesołą miną maszerować dalej.
Ile oni kryją w sobie emocji? Ja cały, to tylko źdźbło ich całych
emocji. Co u nich napełnia taką euforię? No bez przesady, jednak radość
jest najpotężniejszą magiczną mocą...
-Szybciej!- nim się spostrzegłem i wytężyłem wzrok wadera stała jakieś
kilkadziesiąt metrów ode mnie. Eee co? Ja się tak przemieszczam jak
żółw, czy ona jest jakąś błyskawicą? Dogoniłem waderę i wtedy zauważyłem
początek niezwykle gęstego lasu. Wokół z drzewa na drzewo wspinały się
stare obrośnięte mchem pnącza, było wilgotno i ziemia była jeszcze
mokra... Ciekawe miejsce. Wygląda na tajemnicze, ale jednak jak się do
niego wejdzie można się ubrudzić. Ale kogo to obchodzi jak nie jakże
moje optymistyczne towarzystwo? Zanim spojrzałem na waderę ta już
skakała po kałużach i po drzewach w około. Wilk drzewny, czy jest taki
gatunek? Jeszcze niech będzie wilk rzeczny i będzie to szczyt aprobaty.
- Witaj w lesie Shinrin! Fajne miejsce, co? Wskakuj na drzewo!- zwisała
wtedy na drzewie do góry nogami z wiecznie uśmiechniętą miną.
Nie jestem bożkiem natury, ale moja głowa nie wytrzyma od tylu pytań na raz.
- No... Jest... -- rozglądałem się tu i tam próbując ocenić teren.
- Dżdżysto - podniosłem z ziemi łapę zabrudzoną od błota i suchych liści.
- Hah, to też - zaśmiała się i zniknęła w koronie drzewa.
Gdy zrobiłem krok, by zobaczyć czy nie widać jej z drugiej strony,
zeskoczyła na mnie dosłownie przed nosem otrzepując się z kurzu.
- Dobra, gdzie teraz?- westchnęła dumnym tonem.
Złapałem się za głowę i przetarłem czoło z odetchnięciem.
- Daj mi wszystko ułożyć w głowie, później idziemy dalej - zatrzymałem się i próbowałem oczyścić umysł.
< Ashita?XD Nie, nom większego dziwaka nie ma, hah>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz