Od Touki cd Klair

-Tak nie tupie jednorożec..ani żaden wilk..- powiedziałam z drganiem w głosie.
-Oh..-jęknęła Klair przejęta niebezpieczeństwem
-Trudno, same chciałyśmy się w to pakować to mamy, teraz już nie ma odwrotu.-powiedziałam niczym kat.
Mijały kolejne minuty, a my nasłuchiwałyśmy kroków, po każdej kroki stawały się coraz głośniejsze i straszniejsze. Obie nie dałyśmy po sobie poznać, że się boimy, lecz w głębi duszy każda z nas czuła lekki strach. Nagle tupanie ucichło. Głucha, tępa cisza nas otoczyła. Spojrzałam na Klair pytającym wzrokiem. Pokiwała głową w jakiś dziwaczny sposób, nie wiedziałam co chciała mi przez to powiedzieć, ale po chwili zobaczyłam ją jak biegnie w stronę ''tego czegoś tupiącego''. Chciałam krzyknąć stój, ale przypomniało mi się, że miałyśmy być cicho jak ninja. Nie tracąc chwili dłużej pobiegłam za nią i szepnęłam.
-Co ty robisz?! - skarciłam.
-Muszę zobaczyć co się stało. - mówiła nie przerywając biegu.
-Co zobaczyć? - jęknęłam.
-Czy ten stwór żyje.
-Co?! - przestałam biec i wydarłam się w niebo głosy.- Chcesz powiedzieć, że sama go załatwiłaś?! Jak mogłaś, miałyśmy to zrobić razem.- popatrzyłam na nią jak na zdrajcę.
-Oj nie wściekaj się..zobacz i tak to coś uciekło. -wskazała na puste sidła.
-No to fajnie! Idę rozmontować tamte bomby, pewnie się już nie przydadzą.
-Ależ stój Touka, chciałam coś zobaczyć..a mianowicie to czy ten stwór jest trollem.
-Aha? - powiedziałam po czym poszłam w stronę naszej kryjówki. \
Nagle coś wyskoczyło i zawrotnym tempie założyło mi worek na głowę, podejrzewam, że Klair też, bo nie słyszałam niczego w rodzaju ''puść ją'', chyba, że zdążyła uciec. Nagle poczułam uderzenie w tył głowy. Zemdlałam. Obudziłam się w jakimś lochu, obok była Klair. Złapałam się za obolałe miejsce.
-Auć..gdzie ja jestem..- wycedziłam.
W lochu panował mroczny klimat, nie było okien więc panowała ciemnia. Wszystko cuchnęło padliną, a mury lochu spowijała wilgoć. Od czasu do czasu słychać było popiskiwanie szczurów.

<Klair? Czyżby to ktoś władający czarną magią? >