Zaczęliśmy schodzić wyznaczoną ścieżką na dół. Tym razem milczenie nie było niezręczne, wręcz przeciwnie, bardzo miłe.
-Hej Daiki! Patrz! - krzyknęła wadera wyrywając mnie tym samym z moich rozmyśleń.
-O co chodzi? - odwróciłem się w stronę Moonlight.
-Tutaj jest jakaś ścieżka. - uśmiechnęła się szeroko wadera.
-I co w związku z tym? - przewróciłem oczami.
Moonlight głośno westchnęła.
-Chodźmy tędy. - wskazała na nowo odkrytą drogę.
-Skoro była zasłonięta przez krzaki to nie wydaje mi się żeby była bardzo bezpieczna. - stwierdziłem.
-No proszę Cię! - wadera spojrzała na mnie błagalnie.
-Niech Ci będzie... Ale lepiej dla Ciebie, żeby nam się tam nic nie
stało. - powiedziałem Moonlight i ruszyłem ścieżką znalezioną przez
waderę.
Po chwili odwróciłem się, Moonlight stała nadal w tym samym miejscu z szerokim uśmiechem.
-No chodź! - krzyknąłem na nią.
-Już, już. - odpowiedziała wadera i podbiegła do mnie.
<Moonlight?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz