-Tak...lubię to miejsce. Jest magiczne.
Drizzix patrzył na taflę wody.
-Czujesz?
-Co?-spytał.
-Wiśnie...
-No,może i tak.
Uśmiechnęłam się.
-To jest takie magiczne miejsce,że tu nigdy liście nie tracą różowego
blasku. Nigdy nic się tu nie zmienia. Tylko jak jest śnieg,to wszystko
jest nim obsypane,ale nie zabiera mu to uroku...kocham to miejsce.
Czasami sobie tu cicho śpiewam piosenki...najróżniejsze.
Jednakowoż nie umiałabym śpiewać gdzieś indziej.
Nie mówię o tym nikomu. Nikt raczej nie usłyszy jak śpiewam i dobrze.
Uśmiechnęłam się.
-Co?-spytał Drizzix.
-Nic. Po prostu jestem związana z tym miejscem i czuję się tu jak w drugim domu....-westchnęłam.
Drizzix?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz