Po długiej chwili ciszy...A nawet bardzo długiej, odezwałam się.
- Przykro mi. W sumie...miałam podobnie...No, może podobnie..Ja w ogóle
nie znałam mojej rodziny, nawet nie wiem, czy żyją..- Westchnęłam.
- Ou..
- Dobra, jesteśmy prawie na szczycie.- Mruknęłam, próbując zmienić temat.
W końcu weszliśmy na górę. Widok był piękny. Góry były jednymi z moich ulubionych miejsc. Chwilę popatrzyliśmy w dal.
- To co teraz?- Spytał basior.
- Nie wiem. Zaproponuj coś.- Usiadłam na kamieniu.
- Hm..Może wodospad Mizu?
- Ok.
Daiki?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz