1. Smok śnieżycy.
Bestia wysoka na sześć metrów, a długa na dwanaście wraz z ogonem. Jej
ślepia są zazwyczaj błękitne, a łuska biała, od łba odrastają kolce,
które na szyi przeradzają się w następne twarde łuski, pokrywające cały
grzbiet aż po czubek ogona, gdzie znów przybierają postać ostrych
podłużnych igieł. Posiada dwa rzędy zębów, jeden rząd jest po
zewnętrznej części pyska i zastępuje wargi, drugi rząd jest już wewnątrz
tak jak zazwyczaj to bywa u zwierząt. Ma fioletowy cienki język, ostre
szpony i ogromne skrzydła na rozpiętość czternastu metrów. Jest na tyle
masywny, że jest w stanie bez większych problemów przetrwać śnieżycę bez
konieczności skrywania się w jaskini, a nawet latać, dlatego jest
nazwany smokiem śnieżycy. Zamieszkuje głównie jaskinie i oblega lodowce,
często emigruje pod osłoną burz śnieżnych. Z reguły samotniki, które
nie tolerują innych stworzeń. Rzadko kopulują, z ich miotów nie wykluwa
się więcej niż trzy smoki, które do pewnego czasu dorastają pod okiem
samotnej matki, ale kiedy tylko nauczą się latać i dbać o siebie,
emigrują w swoich kierunkach i nawet jeśli rodzeństwo spotyka się po
latach na swej drodze, jest do siebie tak mało przywiązane, że jest w
stanie zabić się o swoje terytorium. Owe stworzenia posiadają
umiejętność hipnozy, a łopocząc skrzydłami wywołują śnieżny wir, w
którym są w stanie dopaść i zabić, lecz używają tej umiejętności tylko w
ostateczności.
2. Lodowy golem.
Trzymetrowy człekopodobny stwór o skórze twardej jak skała. Jest
szarawy, lecz lśni bielą i błękitem, zależy z jakiego kąta się spojrzy.
Posiada niesamowitą siłę, potrafi rzucić przeciętnym wilkiem nawet na
sto metrów w dal. Zazwyczaj stoi nieruchomo i czeka na swoją ofiarę,
dopóki nie pojawi się odpowiednio blisko, ponieważ strasznie powolny z
niego biegacz, za to bardzo wytrzymały i ciężki. Ma krótkie nogi i
łapska sięgające ziemi, z postury przypomina wyprostowanego goryla.
Głowy golemów różnią się od siebie znacznie kształtem, każdy tak
naprawdę jest inny. Spotykają się czasem w grupach, lecz wolą przebywać w
swoim własnym towarzystwie. Mieszkają pod lodowcami i wyglądają jak
posągi. Nie posiadają magicznych mocy, jednak są tak ciężkie, że gdy
podskoczą to tak mocno trzęsie się ziemia, że można się przewrócić!
3. Magiczny śnieżny fenek.
Płochliwy biały lisek z szarymi pręgami na plecach. Nie przekracza
wysokością czterdziestu centymetrów i jest całkiem groźny jak na takie
niepozorne stworzonko. Zamieszkuje te części Krainy, gdzie jest więcej
miękkiego śniegu niż lodu, żeby móc drążyć tam tunele i żyć ze stadem.
Kolor oczu danego fenka pokazuje, jaką mocą się on posługuje. Niebieskie
oczy to moc wody lub mrozu, czerwone to moc krwi lub klątwy, fioletowe -
wiatru lub umysłu, zielone - trucizny lub śmierci. Wobec innych
zwierząt są ostrożne, ale raczej przyjazne, czarów używają w samoobronie
bądź ostateczności. Są niesamowicie prędkie, w ułamku sekundy potrafią
zakopać się w śniegu lub dobiec do swojego tunelu, który może znajdować
się nawet dziesięć metrów od nich.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz