Cieszyłam się , że ten szczeniak gdzieś uciekł. Lecz byłam świadoma że jutro znów to samo.W głębi serca czułam dziwny ból.Poszłam do jaskini... (...)
Następnego dnia gdy wyszłam z jaskini usłyszałam krzyk. -Meg ! Meg! - Odwróciłam się i zobaczyłam za sobą Jessicę. Już miałam ochotę wrzasnąć ,,Idź sobie!" . Ale zobaczyłam że ma poważną minę. -Meg!-Powiedziała zadyszana.-Potrzebuje twojej pomocy.. Nie wiedziałam co powiedzieć. Myślałam że ściemnia. Zmarszczyłam brwi i powiedziałam.- ... Niby jakiej...-Odwróciłam się .Wadera otworzyła pysk , aby już coś powiedzieć, ale ja dodałam.-Do czego jestem ci niby potrzebna. Jessica rozdlądnęła się i wyszeptała.-Chodźmy gdzie indziej.
Poszłyśmy do jej jaskini.-Wczoraj dostałam znak. -JAKI?-przerwałam jej. -Moja matka.. Jest blisko.-Skuliła uszy patrząc się na mnie. - No i?-Zapytałam.-Masz zamiar jej szukać!?-Zakpiłam, bo to przecież nie możliwe. -Tak,i właśnie-Przerwałam jej.-Nie dasz sama rady.-I usiadłam. -No to właśnie ty jesteś mi potrzebna!-Wyjąkała wyczerpanym głosem.-JA? A czemu akurat JA!?-Zdziwiłam się.-Żebyś miała kogo wkurzać!?-Dodałam. -Nie dam rady sama. Nikogo tu nie znam... Oprócz Lii.. Ale ona mi nie uwierzy!-Patrzyła na mnie tymi szczenięcymi oczami. Położyłam uszy i zapytałam.-A wiesz w ogóle gdzie to jest? -N..Nie..
Ona nawet nie wie gdzie!?-Słuchaj, chcesz iść ze mną gdzieś, ale nawet nie wiedz gdzie!? A może to w ogóle żart!
-Nie.. Naprawdę! Duch nie powiedział gdzie ona jest. Tylko powiedział że jest blisko!
-Jak tak to może być wszędzie...-Popatrzyłam na słońce wbijające się do jaskini. - Jak chcesz, to musimy ruszać.-Przekręciłam głowę. Jessica potwierdzająco pokiwała głową. Gdy wyruszyłyśmy, dalej nie wiedziałam czy to taki dobry pomysł.Idę, nie wiadomo gdzie, szukać wilka którego nie znam.. Na dodatek.. W towarzystwie tego szczeniaka.. Nagle przystanęłam.-Ej, no chodź.-Powiedziała Jessica oglądając się. -SŁUCHAJ. Jeśli to żart, to popamiętasz mnie.- Dobrze,już chodź.-Powiedziała.
<Jessi?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz