Od Lii CD Victor

Paraliż. To znaczy, że są w pobliżu szkielety. Zaczęłam gwizdać
- Czy ty... gwizdasz? - spytał Victor
- Tak. A co? - spytałam. Po chwili w drzewach koło lasu wyłoniły się cielska szkieletów. Okropne łyse pały
- Co to do cho.lery? - spytał Toshiro
- ta wiedźma wezwała szkielety. - mruknął Konir a po chwili dodał. - Szybkie jak cho.lera.
  - Gwizdaniem?
- Specjalnym stylem. - Powiedziałam, a Victor obrócił głowę.
- EJ! Ja mogę sie ruszać.
- Gwizdaniem?
- Specjalnym stylem. - Powiedziałam, a Victor obrócił głowę.
- EJ! Ja mogę sie ruszać.
- No widzisz. Najlepsze na zaklęcia martwych są martwi a teraz.... W NOGI! - wrzasnęłam. Nikomu nie trzeba było dwa razy powtarzać. Wszyscy zaczęli uciekać w przeciwną stronę do szkieletów. Tych umarłych nie można zabić. Jak już to ogłuszyć. Są bardzo szybkie. Biegają jakieś 120 km na godzinę a tylko ja mam skrzydła. Jeden z umarłych był tuż przy Victorze. Zawróciłam, chwyciłam Victora w łapy i przeniosłam jakieś 80 m dalej po czym wylądowałam na ziemi i biegłam z innymi. Myślałam, że ten pościg nigdy się nie skończy ale... myliłam się. Trafiliśmy na ślepy zaułek. Popatrzyłam z przestrachem na urwisko. Odwróciłam się tyłem do skały i najeżyłam. Reszta uczyniła tak samo. Po paru sekundach dobiegły do nas szkielety. Najpierw wydały z siebie bezgłośne warczenie potem jeden z nich popatrzył na mnie ( Jeśli wogóle może patrzeć skoro nie ma oczu ) Swoimi pustymi oczodołami. Po chwili nachylił się i skoczył na mnie ale w połowie drogi powaliła go na ziemię czarno-biała wadera przez którą szkieletowe kości rozprysły się na wszystkie strony. Drugiego przetarmosiła a resztę gdzieś wywiało.
- Dzięki Raksza. - mruknął Toshiro podchodząc do wadery o imieniu Raksza.
- nie ma za co.... mogę wiedzieć co to było i co to tu robiło?
- To było coś o nazwie szkielet i zaraz tu nam wszystkim przypier*oli jeśli zaraz stąd nie zwiejemy -Mruknął Konir patrząc na kości szkieletu które lekko sie ruszały. Najwyraźniej zbierając się z powrotem w pełny szkielet.
- Dobra.... chyba... a raczej na pewno trza już iść... - mruknęłam patrząc z przestrachem na kości.
- Ej... ciebie z kądś znam... - powiedziała Raksza lustrując mnie wzrokiem. - W przeciwnieństwe do tego czarnego. - tu wskazała na Konira
- Ja to Lia, on to debil. Może być? A teraz chodźmy z tond bo zaraz zostaniemy podziurkowani. - Mruknęłam i popatrzyłam znacząco na Victora.

< Victor? Może inni uczestnicy? Weny życzę! >