Od Jessiki do Megami

Widzisz czyjeś cierpienie. Nie reagujesz. Nie chcesz mieć kłopotów. Przechodzisz obojętnie obok innych osób. Nie obchodzą Cię inni ale... czy nie są to twoi bracia?

****

Miałam zmartwienie. WIELKIE zmartwienie. A mianowicie takie, że.... jestem kopnięta, szurnięta i nie ma zajęcy. Ironia losu.... Szczenięta. Tak.... te małe robale. Może i słodkie ale dociekliwe. O wszystko pytają nie robią nic pożytecznego, a ja JESTEM szczeniakiem bo nie ukończyłam 3 lat a 2 lata to wiek nastoletni. Powinnam mieć żywioł pecha. Siedziałam nad brzegiem jakiegoś stawu gładząc zdechłą... a raczej zagryzioną rybę, z wyciągniętymi pazurami. Lubiłam je ostrzyć. Ryba była szara a jej łuski mieniły się barwami tęczy. Usłyszałam szelest i odwróciłam się. Zobaczyłam wilczą łapę i migiem, bez zastanowienia, wlazłam na wysokie, grube drzewo ( Nie zapominając o rybie oczywiście.) i weszłam na odstającą grubą gałąź. Nie była ona daleko od ziemi więc pewno dobry skoczek by tu wskoczył ale gałąź była tuż przy wodospadzie nad taflą czystej wody, a z doświadczenia wiem, że wilki nie przepadają za kąpielą.
- Kim jesteś. - warknął ( ktoś )
- Wilkiem'
- Jesteś na nie właściwych terenach i... dobrze wiesz co mam na myśli pytając kim jesteś. - To mi się wydawało dziwne. Rozmawiałam z krzakiem... a raczej z kimś kto za nim stał do tego płci mi nie znanej choć wydawało mi się, że to wadera.
- Czemu miała bym zdradzać swoje imię skoro nawet nie wiem jakiej płci jesteś?
- Bo nie jesteś na swoich terenach.
- Chmm... naprawdę? Nie zauważyłam. - Mruknęłam z sarkazmem i położyłam się na gałęzi rozcinając rybę.
- Wiesz, że robisz z siebie idiotkę...
- Wiesz, że mam to dosłownie w dupie?
- Jesteś nie znośna
- Dzięki. Staram się. - Odparłam i zaczęłam żreć rybę. ,, Bidna ryba "

< Mag? Będziesz łaskawa odpisać idiotce? >