Przyglądałem się szczeniakowi, którego Ashita nazwała przed chwilą “Bloody”. Była to niewielka brązowa waderka, z której pleców wydobywały się dostojne, jak na owy wiek, skrzydła. Końcówki sierści oplatała szarość. Po kolorze futerka prędzej ochrzciłbym ją “Muddy””, niż “Bloody”, imię jednak było całkiem ładne. Jasne, zielone oczy widoczne byłyby zapewne nawet z oddali, wyróżniając się na tle całej reszty aparycji wadery. Skojarzyło mi się to nieco z Karo, gdy była jeszcze mała. Ją też można było z daleka rozpoznać, patrząc jedynie na oczy. Oczy owego szczenięcia, w odróżnieniu od mojej córki, były jednak całkiem małe. Najbardziej zaskakującym elementem jej wyglądu były jednak akcesoria. Przez szyję szczeniaka przerzucony był grafitowy łańcuch, na łapie spoczywała zaś bransoletka, która mi osobiście przypominała z deka kajdanki. Jak na szczenię, prezentowała się dość nietuzinkowo.
— To Bloody, wliczając od dnia dzisiejszego zostaje członkiem naszej watahy — Ash uśmiechnęła się lekko, wskazując na waderę ogonem. — Bloody, to jest Riki, dowódczyni wojowników — wadera w kolorowe wzory pomachała miło do nowo przybyłej.
— Umiesz walczyć? — zainteresowała się Bloody. Riki zaśmiała się cichutko.
— Mogę Cię kiedyś pouczyć, jeśli chcesz — odparła miło, a mi przeszło przez myśl wrażenie, jakoby Bloody się rumieniła.
— Takk! — zawołała — a wtedy urwiemy głowy każdemu wrogowi!
— Radziłbym uważać na tych, co mają dwie — poradziłem. Starsze z wader zaśmiały się, Bloody zaś zrobiła pewną siebie minę.
— Wtedy urwiemy dwie! — odparła.
— Ten tutaj żartowniś urwany z choinki — Ash lekko potrafiła mnie w bok — to Victor, jest medykiem.
— No wiesz? — zamrugałem kilkakrotnie udając urażonego — serce mi się kraja — mruknąłem.
— Tak, tak, staruszku — Ash zaśmiała się.
— Gdzie Bloody będzie mieszkać? — spytała Riki wpatrując się w szczeniaka zajadającego się właśnie soczystym mięsem sarny. Muszę przyznać, że imię waderki idealnie opisywała aktualny stan jej zakrwawionego pyszczka.
< Drogie panie? ^^ >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz